Walenty Danielak
Walenty Danielak – urodził się w 1872 roku. Pochodził z zamożnej rodziny ziemiańskiej, prawdopodobnie z Doruchowa. Był dobrze wykształcony (był radcą prawnym). Około 1898 roku przeprowadził się do Piasek k. Ostrowa Wielkopolskiego (obecnie dzielnica Ostrowa Wlkp.). Poznał tam Antoninę Krysiak, która niedługo potem została jego żoną. Zamieszkali w niedalekim Lewkowie. Mieli czworo dzieci: Helenę, Ewę, Ludwika
i Mariannę.
W 1919 roku, w czasie Powstania Wielkopolskiego, był członkiem Straży Ludowej. Walenty Danielak słynął z gorącego patriotyzmu i wielkiej gościnności, nie dziwiło więc, że cieszył się ogromnym zaufaniem społecznym. Ufali mu także możni. Rodzina Lipskich powierzyła mu w 1922 roku funkcję radcy prawnego dworu Lipskich w Karskach k. Ostrowa Wielkopolskiego. Cieszył się także zaufaniem okolicznych proboszczów, policji i władz państwowych. Brat Walentego, Józef Danielak był właścicielem Domu Handlowego w miejscowości Wanne (Westfalia - Niemcy) oraz kilku posiadłości w Wielkopolsce. Józef prawdopodobnie miał dobre kontakty z rodziną Czartoryskich. Kiedy w 1924 roku Walenty Danielak przeprowadził się na stałe do Zdun k. Krotoszyna, od razu rozpoczął działalność patriotyczną i społeczną. Założył Hotel Centralny, restaurację i Zajazd „Danielak”. Rozpoczął szeroko pojęte społeczne konsultacje w kręgach organizacji społecznych i patriotycznych w Zdunach. Jego syn Ludwik Danielak pod koniec 1924 roku założył drużynę harcerską im. Zawiszy Czarnego, którą prowadził w latach 1924-1928, a potem z przerwami w 1931 oraz 1934-35. W końcu 1924 roku, w obecności swoich harcerzy Ludwik złożył przysięgę harcerską.
W konsekwencji swoich działań, wspierany przez ojca Walentego, stał się wychowawcą żołnierzy niezłomnych i wielu wybitnych harcerzy jak np.: Franciszek Jaskulski, Czesław Bardzik, Józef Podemski, Jan Matuszczak, Stanisław Ryter czy Kazimierz Wieczorek. Od 1931 roku Walenty Danielak zostaje aktywnym członkiem Towarzystwa Przemysłowców w Zdunach.
W domu Walentego Danielaka goszczono wielu wyższych rangą oficerów Wojska Polskiego oraz urzędników państwowych. Jego dom w Zdunach był ostoją patriotyzmu i miłości do Ojczyzny.
W dużej sali restauracyjnej Walentego Danielaka, odbywały się uroczystości patriotyczne, występy chóru Harmonia, akademie z okazji świąt państwowych, liczne szkolenia wojskowe, egzaminy np. z przysposobienia wojskowego, łączności i topografii oraz rozgrywki sportowe znanego wtedy w Wielkopolsce klubu szachowego „Giermek” Zduny. Walenty Danielak współpracował z TG Sokół, wspierając finansowo ich działania. W latach 1938 -1939 organizował, wespół z chórem Harmonia, członkami Społecznego Systemu Informowania oraz harcerzami - zbiórki na Fundusz Obrony Narodowej (FON). W 1939 roku został subskrybentem pożyczki na rzecz obrony powietrznej i przeciwgazowej
(w ramach LOPP).
Archiwa i historycy odnotowują, iż Walenty Danielak w latach 1928 – 1932, 1932 – 1934 był radnym Zdun. Cieszył się on ogromnym zaufaniem społecznym i był w tym czasie autorytetem nie tylko w Zdunach, ale także w okolicach i pobliskim Krotoszynie. Chętnie też wspierał bezrobotną młodzież, oraz pomagał rodzinom ubogim. W połowie października 1939 roku, po dramatycznej śmierci syna Ludwika, z obawy przed niemieckimi represjami, chroniąc rodzinę, opuścił ukochane Zduny. Nie opuścił jednak nigdy Wielkopolski. Zamieszkał w Rogoźnie, gdzie pomagał mieszkańcom przeżyć trudy okupacji. Bezpośrednio po wojnie, w latach 1945-1946 próbował upamiętnić swojego bohaterskiego syna Ludwika Danielaka. Niestety nie udało mu się to. Bardzo to przeżywał. Zmarł nagle w Rogoźnie, w 1946 roku.
Wykaz zdjęć od góry:
1937 - Walenty Danielak
1924 – rodzina Danielaków w Zdunach
1937 - Rodzina Walentego Danielaka w rodzinnym ogrodzie w Zdunach. Z prawej, na trawie z dziećmi, jego syn Ludwik.
1933 – jedno z wielu uroczystych spotkań w domu rodzinnym Danielaków