Ruda
Ruda - W 1357 r. Mikołaj z Biechowa, pierwszy znany nam ksiądz ze Zdun, wymienia ją jako "Rudensis". W 1472 r. "kopalnię zwane Rudy, a także wieś Ruda" otrzymali Jan i Mikołaj Frycz oraz ich bratanek Mikołaj, syn nieżyjącego już Bartosza. W 1497 r. Dorota Kolnicka wdowa po Janie Baranowskim przekazała Rudę Andrzejowi Włościejewskiemu. W XVI w. istniały trzy Rudy w okolicy: Ruda bestwińska należąca do Bestwina, wsi Karkowskich, Ruda - folwark i młyn na rzece Świeca, należąca so Starostwa Odolanowskiego i Ruda - kopalnia żelaza. Obecna Ruda (zdaniem Łukaszewicza) pochodzi z tej ostatniej. W 1505 r. właścicielami byli Bnińscy. Mieli oni też więcej dóbr pod Baszkowem, a także Borek, Jutrosin i Bnin. W 1540 r. Jerzy Konarski właściciel części Zdun, Staregogrodu i Kobylina "Pan bardzo światły i rzędny" kupił od Piotra i Wawrzyńca Włościejewskich za 4000 złotych część Jutrosina z częścią Rogożewa, Siedlec, Bestwin, Rudę i Pawłowiec. Potem przeszło to na jego syna - Jana Zborowskiego. Od niego Baszków przejął jego zięć - Jan Zborowski herbu Jastrzębiec. Na samym końcu dobra te przeszły na Abrahama Sieniutę, później na syna jego Piotra. W 1552 r. dzierżawcą Rudy był Czech Szymon Kmielis, który zadłużywszy się uciekł. W czasach zaborów była tam szkoła ewangelicka, a potem katolicka. W 1938 r. 12 niemieckich dzieci zbuntowało się przeciwko polskiemu nauczaniu i zostało przeniesionych do szkoły niemieckiej w Krotoszynie. W latach 1948/1949 rozpoczął się rok szkolny w nowoodnowionej placówce. W 1846 r. we wsi tej mieszkało 191 ludzi w 10 domach, sami Niemcy. W 1938 r. mieszkało tutaj 114 Niemców i 48 Polaków. W latach 1981 - 1982 założono częściową instalację wodociągową. W 1992 r. nastąpiła gazyfikacja wsi.