Wioska św. Marcina
Wioska z kościołem św. Marcina - Sama wieś istnieć musiała tam jeszcze przed połową XIII w. T. Jurek łączy je z przedlokacyjnymi Zdunkami. Przez wiele lat historycy głowili się nad nazwą tej wioski. Znajduje się na Zachód Zdun przy drodze ze Zdun do Sulmierzyc. Legenda głosi, iż wioska zapadła się razem z kościołem pod ziemię. Faktem jest to, że w 1834 r. kościół został rozebrany. Studnia istnieje do dzisiaj. Kościół był drewniany. Istniał długo i na pocz. XVII w. był już "stary" i poważnie zniszczony. Wizytator z 1781 r. napisał: "Przed lat może i dwieście, jak twierdzą starzy ludzie, była na tym miejscu wieś z kościołem parafialnym, która po trzęsieniu ziemi zapadła się wraz z kościołem, więc na tę pamiątkę mieszczanie sulmierzyccy wystawili kościółek". Mamy legendę, ale dokładniej pisze o tym wizytator z 1602 r., który mówi, że "na miejscu tym dawniej istniały dwie wsie, Łobzowo i Wszystko". Wioski jednak musiały istniej tylko w okolicy, gdyż miejsce to określano jako "Święty Marcin".Najbardziej trafną wersją jest to, że wioskę spalili Szwedzi podczas potopu, a kościół musiał w jakimś stopniu ocaleć. Być może wioska ta pomagała szlachcie Wielkopolskiej, która zbierała się przy pobliskim dębie Rozdrażewskich. Nabożeństwa w kościele tym odbywały się 4 razy w roku. Wielkanocą podczas nabożeństwa udział wzięło podobno 4000 osób. Kościół był drewniany, dach kryty gontem, miał dwa małe dzwony: nad wejściem i na drzewie. W 1663 r. jeden z mieszczan zapisał na remont kaplicy pewną sumę. Przed 1719 r. nastąpił kolejny remont.Przy końcu był obraz św. Marcina. Do kościoła przylagało mieszkanie księdza. W 1814 r. zmarł ostatni ksiądz, w 1824 r. zamknięto obiekt, w 1834 r. został rozebrany i została tylko studnia.
Lista księży administrujących kościół św. Marcina:
1738r.-ks.Antoni Błuchiński,
1753r.-1770r.-ks.Antoni Miniszewski,
1770r.-ks. Ignacy Seidel ze Śląska,
do 1790r.-franciszkanin Franciszek Szedel.