Julianna Bujakiewicz
Julianna Bujakiewicz - urodziła się jako córka Józefa Snadnego i Nepomuceny 2 czerwca 1902 r. w Borownicy. W styczniu 1919 r. ochotniczo zgłosiła się do oddziału powstańczego w Zdunach w formie łączniczki między placówką w Zdunach, a siedzibą powstańczą w Krotoszynie. Brała udział też w walkach o Borownicę. Opatrywała tam wielu rannych. W ataku Niemców na Zduny 6 lutego 1919 r. została wzięta do niewoli. Przez kolejne pół roku byli zaborcy więzili są w Miliczu i Oleśnicy. W czasie powstania jej ojciec został ranny odłamkami. Dostała się ona do niewoli, wydana przez niemieckich sąsiadów. Latem dostała wyrok śmierci za zdradę. Jej matka zwróciła się o rewizję wyroku do sądu wrocławskiego. Została ona uratowana m.in. dlatego, że opatrywała wszystkich, a jeden ze świadków - por. Radtke - przyjechał zeznawać wprost ze szpitala.Teraz on uratował jej życie. Powróciła ona do Borownicy. W 1922 r. wyszła za powstańca wielkopolskiego Ignacego Bujakiewicza. Powstańcem Wielkopolskim był również jej brat Feliks Snadny. Później zamieszkała w Kobylinie i razem z mężem prowadziła sklep motoryzacyjny. W okresie międzywojennym działała społecznie i patriotycznie, a przed II Wojną Światową przekazała znaczne sumy na Fundusz Obrony Narodowej (FON). Przekazała też około 50 rowerów (wszystkie sztuki) kompanii zwiadu 56 pułku piechoty wielkopolskiej. W czasie II Wojny mieszkała w Generalnym Gubernatorstwie, ukrywając się przed GeStaPo. Po wojnie wróciła do Kobylina i działała w Związku Bojownikówo Wolność i Demokrację. Zmarła 30 czerwca 1983 r. i została pochowana w Kobylinie. Odznaczona była Medalem Niepodległości (1936), Krzyżem Kawalerskim Polonia Restituta (1972) oraz Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym (1977).
Ł.CICHY
Bibliografia:
Lista Odznaczony Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym http://powstancy-wielkopolscy.pl/
"Julianna Bujakiewicz, Powstaniec Wielkopolski 1918/1919", art. Monika Voelkel, w "Kurier Zdunowski", nr 13, marzec 2012 r.
korekta i uzupełnienie historyczne: K. Nawrocki