Jan Borzęcki
Jan Borzęcki - urodził ok. 1745-1747 r. w Chełmcu w województwie krakowskim, jako syn Stanisława i kobiety o nieznanym imieniu z domu Rabinkowskiej. 16 grudnia 1766 r. został kanonierem w artylerii koronnej, a 24 maja 1767 r. został bombardierem, oberbombardierem został 20 marca 1769 r., a fajerwererem 29 kweitnia 1773 r. W tej randze został zwolniony z wojska. 13 grudnia 1776 r. lub 1 lutego 1777 r. został żołnierzem 10. Regimentu Ordynacji Rydzyńskiej w Zdunach. Proczunikiem został 23 lutego 1777 r., a 29 grudnia 1781 kapitanem. Od 31 marca 1782 r dowodził trzecią kompanią. 19 października 1789 r. został majorem, a 1 marca 1790 r. został zdymisjonowany. Pieczętował się herbem Półkozic. Wziął ślub z Ewą Rucińską, z którą miał dzieci: Marię Konstancję (ur. 2 maja 1779 r.), Tomasza Stanisława (ur. 20 grudnia 1780 r.), Wincentego (1783-12 marca 1785 r.) oraz Nikodema Józefa Mateusza (ur. 13 wwrześnia 1784 r.). Dzieci urodziły sie w Kobylinie. Okazuje się, że Damazy Borzęcki dzierżawca Starego Kobylina. Czy byli spokrewnieni - nie wiem. Jan Borzęcki miał brata Feliksa. Zmarł 13 maja 1814 r. w Krakowie.
Bibliografia:
Jerzy Łukasiewicz, "Krótki historyczno - statystyczny opis miast i wsi w dzisiejszym powiecie krotoszyńskim od czasów najdawniejszych po rok 1794", Poznań 1869 r.
Teki Dworzaczka,
Machynia Mariusz, Srzednicki Czesław, Oficerowie Rzeczypospolitej Obojga Narodów 1777-1794. Spisy. T. 1, Wojsko Koronne. Cz. 3, Piechota. Kraków 1998 r.