Jan Bardzik
Jan Bardzik, urodził się 17 października 1891 w Golejewie w powiecie rawickim. Był powstańcem wielkopolskim (był kapralem) odznaczonym dwukrotnie Krzyżem Walecznych. Mieszkał w Golejewie pod Rawiczem. W latach dziesiątych XX w. został mężem Antoniny z d. Wojtyczka i miał z nią trzech synów: Czesława, (1917-1991 kpt AK, uczestnik Kampanii Wrześniowej, później leśnik), Antoniego (1920-1947, za posiadanie broni i radia został skazany na karę śmierci, przeżył odbywając karę w cytadeli poznańskiej, Dachau, Drosen i Matchausen, zmarł po wojnie) i Szczepana lub Stefana (ur. 1921 zm. ?). Po śmierci żony na pocz. lat 20. XX w. przeniósł się do Zdun, gdzie pracował jako maszynista w Polskich Kolejach Państwowych. W 1934 r. ożenił się z Kazimierą i miał z nią córkę Kazimierę (ur. 1934). Kazimiera (żona) umarła w 1936 r., a Jan postanawił ożenić się jeszcze raz, tym razem ze Stanisławą (ur.1903). Z tą żoną miał syna Mieczysława (ur.1937). Jan Bardzik zginął 2 września podczas nalotu na pociąg w Kole. Ostatnia żona była nieprzychylna jego synom z poprzedniego związku i doniosła na Antoniego władzomniemieckim.
Bibliografia
Jerzy Sprawka, Zapach lasu, wyd. Polihymnia, Lublin 2007
Wpis z jego danymi w aktach Związku Powstańców Wielkopolskich w Poznaniu z 1936 r. http://szukajwarchiwach.pl/53/884/0/1/31/str/1/11/15/woot3dHnfHIroSyMp0kZ1Q/#tabSkany