Antoni Brzeziński
Antoni Bonifracy Brzeziński urodził się w Poznaniu 5 czerwca 1820 r. jako syn Jana i Marianny ze Smolariewiczów. Tam ukończył prestiżowe Gimnazjum im. Marii Magdaleny w 1842 r. i studiował teologię we Fryburgu i Bonn, a od 1845 r. był w poznańskim seminarium i na Uniwersytecie Wrocławskim. 31 stycznia (lub 2 lutego) 1847 r. został wyświęcony na kapłana i był nauczycielem religii w Poznańskim Gimnazjum (które wcześniej sam ukończył). Gdy wybuchło powstanie wielkopolskie roku 1848 został kapelanem wojskowym w oddziale Garczyńskiego. Po zakończeniu powstania przez rok administrował parafię w Swarzędzu. W 1849 r. został proboszczem parafii baszkowskiej. W 1854 r. został powołany przez arcybiskupa Leona Przyłuskiego do zawodu nauczyciela prawa kanonicznego i religii kościelnej w poznańskim seminarium. W owym czasie był też prezesem Rady Głównej Zgromadzenia św. Wincentego a Paulo. W 1865 r. został filipinem w Gostyniu, a w latach 1871 74 kierował ich zgromadzeniem w Osiecznej. Po rozwiązaniu ich organizacji przez władze pruskie przeniósł się do Krakowa, a potem do Tarnowa, gdzie prowadził liczne akcje charytatywne. Był autorem wielu opracowań liturgicznych, ascetycznych oraz kazań okolicznościowych i pogrzebowych. Zmarł 18 stycznia 1898 r. w Tarnowie, gdzie został pochowany.Bibliografia:
Józef Nowacki, w: Polski Słownik Biograficzny, Tom III, 1937 r. s. 36-37