Stanisław Nawrocki
Stanisław NAWROCKI, por. mar. - syn Jana Kantego Nawrockiego i Michaliny z d. Poplewska. Urodził się 5 listopada 1895 roku w Krotoszynie. Brat kpt. Władysława Nawrockiego, kawalera Virtuti Militari, który został zamordowany przez Rosjan w Katyniu. Stanisław Nawrocki ukończył Gimnazjum w 1911 roku. Zgodnie z tradycją rodzinną (pradziadek Kazimierz, stryj Jan Nepomucen oraz dziadek Franciszek byli powstańcami, dwaj bracia byli żołnierzami) od najmłodszych lat interesował się wojskiem.
W latach 1916 - 1918 wcielony został przez zaborców do Armii Pruskiej, biorąc udział w I wojnie światowej. Następnie, po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku, natychmiast zgłosił się do Wojska Polskiego. W 1919 roku bierze udział w zwycięskim Powstaniu Wielkopolskim, operując w rejonie krotoszyńsko - zdunowskim. Brał udział w walkach o Borownicę i Chachalnię oraz w potyczkach koło Perzyc i Krotoszyna.
Po zakończeniu działań powstańczych rozpoczął służbę jako kanonier w 3 baonie 66 Kaszubskiego Pułku Piechoty, z którym w 1920 roku wyruszył na front wojny polsko - rosyjskiej. W trakcie działań wojennych wyróżnił się wyjątkową odwagą i wytrwałością, o czym świadczą pochwały oraz wniosek przełożonych o nadanie Krzyża Walecznych (r-z DP z 11. 08. 1920r.). W wojnie polsko - rosyjskiej 1920 roku Stanisław pełnił funkcje kanoniera telefonisty i obserwatora. Wtedy to w okolicach Ulmy, w walkach pozycyjnych, będąc na stanowisku obserwatora, pod bardzo silnym ogniem artyleryjskim nieprzyjaciela nie przerwał łączności z baterią własnego oddziału, umożliwiając przegrupowanie własnych wojsk z niewielkimi stratami własnymi (ks. garn. t. I, L 12/2 - kopia w posiadaniu bratanicy Marii Nawrockiej z Olsztyna). Za to otrzymał awans do stopnia kaprala oraz skierowano wniosek o odznaczenie. W 1924 roku ukończył szkołę podchorążych, a od 1925 roku rozpoczął służbę w jednym z oddziałów kwatermistrzowskich Flotylli Pińskiej w Brześciu n. Bugiem. W 1927 roku otrzymał awans do stopnia porucznika marynarki, a w 1928 roku otrzymuje stanowisko oficera gospodarczego oddziału w Brześciu nad Bugiem. Zginął tragicznie 14 stycznia 1932 roku - w dzień po ogłoszeniu wyroków w tzw. procesie brzeskim oraz po licznych w tym czasie kontrolach w Wojsku Polskim w Brześciu, gdzie więziono ówczesną opozycję z Wincentym Witosem i Wojciechem Korfantym na czele. Stanisław Nawrocki był podobnie jak bracia Leon i Władysław, zwolennikiem idei Wojciecha Korfantego, co miało niestety ogromny wpływ na przebieg jego służby. Był wielkim patriotą, któremu nie były obojętne losy Ojczyzny. Miał żonę Praksedę i dwoje dzieci.
Po zakończeniu działań powstańczych rozpoczął służbę jako kanonier w 3 baonie 66 Kaszubskiego Pułku Piechoty, z którym w 1920 roku wyruszył na front wojny polsko - rosyjskiej. W trakcie działań wojennych wyróżnił się wyjątkową odwagą i wytrwałością, o czym świadczą pochwały oraz wniosek przełożonych o nadanie Krzyża Walecznych (r-z DP z 11. 08. 1920r.). W wojnie polsko - rosyjskiej 1920 roku Stanisław pełnił funkcje kanoniera telefonisty i obserwatora. Wtedy to w okolicach Ulmy, w walkach pozycyjnych, będąc na stanowisku obserwatora, pod bardzo silnym ogniem artyleryjskim nieprzyjaciela nie przerwał łączności z baterią własnego oddziału, umożliwiając przegrupowanie własnych wojsk z niewielkimi stratami własnymi (ks. garn. t. I, L 12/2 - kopia w posiadaniu bratanicy Marii Nawrockiej z Olsztyna). Za to otrzymał awans do stopnia kaprala oraz skierowano wniosek o odznaczenie. W 1924 roku ukończył szkołę podchorążych, a od 1925 roku rozpoczął służbę w jednym z oddziałów kwatermistrzowskich Flotylli Pińskiej w Brześciu n. Bugiem. W 1927 roku otrzymał awans do stopnia porucznika marynarki, a w 1928 roku otrzymuje stanowisko oficera gospodarczego oddziału w Brześciu nad Bugiem. Zginął tragicznie 14 stycznia 1932 roku - w dzień po ogłoszeniu wyroków w tzw. procesie brzeskim oraz po licznych w tym czasie kontrolach w Wojsku Polskim w Brześciu, gdzie więziono ówczesną opozycję z Wincentym Witosem i Wojciechem Korfantym na czele. Stanisław Nawrocki był podobnie jak bracia Leon i Władysław, zwolennikiem idei Wojciecha Korfantego, co miało niestety ogromny wpływ na przebieg jego służby. Był wielkim patriotą, któremu nie były obojętne losy Ojczyzny. Miał żonę Praksedę i dwoje dzieci.
mjr mgr Krzysztof Nawrocki